Ψάρι στον ουρανό

 Ένα έξοχο εφηβικό μυθιστόρημα ενηλικίωσης για τις στιγμές που μας αλλάζουν.
«Έχω έναν πατέρα κλεισμένο μέσα σ’ ένα κουτί από παπούτσια και μια μητέρα που παλεύει να τα βγάλει πέρα απέναντι σε μια αχόρταγη ραπτομηχανή...»
Οχ, βάσανα! Ο Τζος Στίβενσον είναι μόλις δεκατριών ετών. Οι γονείς του είναι χωρισμένοι και ο πατέρας του είναι ναυτικός, με αποτέλεσμα να μην τον πολυβλέπει ο Τζος και να του λείπει πολύ (το κουτί παπουτσιών). Τα λεφτά είναι λίγα με έναν μόνο γονιό στο σπίτι και η μητέρα του κάνει πολλές δουλειές, κάποιες από τις οποίες στο σπίτι (η ραπτομηχανή). Στο σχολείο ο Τζος βρίσκεται κάπου στη μέση: δεν είναι ούτε έξυπνος ούτε χαζός, ούτε αθληταράς αλλά ούτε και σπασίκλας. Αυτός και ο καλύτερός του φίλος είναι φανατικοί της φυσικής ιστορίας και περνάνε πάρα πολύ χρόνο παρακολουθώντας ντοκιμαντέρ στην τηλεόραση ή σχεδιάζοντας δικά τους βιβλία.
Αλλά τα δέκατα τρίτα γενέθλια του Τζος σηματοδοτούν πολλές αλλαγές: ο πατέρας του δεν τον παίρνει τηλέφωνο, αλλά του στέλνει ένα ταριχευμένο πουλί για δώρο – μια ενοχλητική μεταφορά· η δεκαεφτάχρονη ξαδέλφη του έρχεται να μείνει στο σπίτι τους και κουβαλάει μαζί της μία επαναστατική εφηβική σεξουαλικότητα· και, το πιο τρομακτικό απ’ όλα, ο Τζος αρχίζει να βγάζει τρίχες σε πρωτόγνωρα σημεία. Τι κάνεις όταν όλα γύρω σου πάνε κατά διαόλου;
«Είμαι ένα αστέρι, ένα αστέρι που λάμπει. Είμαι ένα βρέφος στο χείλος του τάφου και ένας γέρος μέσα σε κούνια – δεν είμαι μόνο ένα ψάρι στον ουρανό αλλά και ένα πουλί στη θάλασσα».
Στο «Ψάρι στον ουρανό» ο πολυτάλαντος Έρλινγκς ανιχνεύει τον εσωτερικό κόσμο του έφηβου πρωταγωνιστή του και μιλάει για την πρόκληση ενός ταξιδιού που συνεχώς αλλάζει προορισμό καθώς ο ήρωας περνά από την εφηβεία προς την ενηλικίωση.

«Το βιβλίο του Έρλινγκς είναι από τα καλύτερα εφηβικά μυθιστορήματα που έχω διαβάσει τα τελευταία χρόνια. [...] Είναι πολύ επιτυχής η επινόηση του δεύτερου εαυτού, αυτού που αφήνει πίσω ο ήρωας και του πραγματικού, εκείνου πού γίνεται έφηβος («Αυτός είναι το αγόρι που έπεσε για ύπνο το βράδυ πριν από τα δέκατα τρίτα γενέθλιά μου, αλλά εγώ είμαι εκείνος που ξύπνησε την επόμενη μέρα»). [...] Κατά την άποψή μου, η κορυφαία στιγμή στο βιβλίο και η πιο «διδακτική» είναι όταν ο ήρωας καταλαβαίνει ότι: «Είμαι μοναδικός, δε μοιάζω με κανέναν άλλο, είμαι τέλειος όπως είμαι. Ό, τι και να σκέφτονται οι άλλοι δε με απασχολεί πια». [...] Το βιβλίο είναι κατάλληλο για αγόρια και κορίτσια στην εφηβική ηλικία καθώς απο-ενοχοποιεί τις δυσκολίες της ηλικίας και είναι καλή λογοτεχνία. Οι γονείς των εφήβων δεν θα έχαναν να το διαβάσουν καθώς αποτελεί έναν καλό σύντροφο στο επίπονο έργο τους, το οποίο, φευ, ό, τι και να κάνουν θα είναι γεμάτο «λάθη». [...]»
Ελένη Χοντολίδου, www.oanagnostis.gr/η-δυσκολία-να-γίνεις-έφηβος/